Tom Brons

Amsterdammers die vroeger op vakantie gingen naar het Kinselmeer noemden het meer gekscherend ‘Lago di Kinsel’, als verwijzing naar een tropische vakantiebestemming. De Doordrijvers is dan wel geen tropisch oord maar een vakantiegevoel krijg je er wel degelijk. Nog steeds als ik vrijdag na de werkweek op ‘het meer’ kom om te zeilen ben ik direct de wereld van het werk vergeten en stap ik in de relaxte sfeer van de vereniging. Eenmaal op het water is er een flinke competitie maar dit alles in een vriendelijke sfeer. Een topklassering krijg je hier niet zomaar cadeau maar dat maakt jou als zeiler dan ook snel beter. Ben je nog niet heel ervaren, dan krijg je genoeg tips om dichter bij de toppers te komen. De diepgaande analyses achteraf aan de bar met een biertje in de hand maken zo’n vrijdagavond compleet maar vooral heel gezellig.

Mijn vader komt al sinds zijn jeugd bij De Doordrijvers en daardoor kom ik er praktisch al sinds mijn geboorte. Nog steeds vind ik het een fantastische plek waar ik graag kom. Ik heb het geluk dat ik één van de huisjes bezit en daardoor kan ik ook buiten de wedstrijden om van de club en haar omgeving genieten. Waar de wedstrijddagen gezellig en sportief zijn, zijn de weekenddagen op De Doordrijvers vooral ontspannen. Iedereen gaat z’n gangetje, er zijn zeilers die trainen, sommigen genieten van de zon, anderen zwemmen wat of klussen aan hun boot. Kortom, iedereen doet wat hij/zij wilt en geniet van de prachtige omgeving. Ben je een keer op de vereniging voor zo’n ‘vakantiedag’ blijf dan eens hangen tot de zon ondergaat achter de Ransdorpertoren! Dit levert altijd fraaie plaatjes op.

Het unieke aan de Doordrijvers is wat mij betreft toch wel de sfeer. Met elkaar alles doen, geen commerciële prijzen, geen rangen en standen maar gewoon hard varen, genieten van wat de vereniging biedt met tussendoor wat Amsterdamse humor.